ارزیابی عملکرد رویکردهای مدل سازی گسترش آتش سوزی جنگل با استفاده از اتوماتای سلولی (پژوهش موردی: جنگل های بخش لاکان شهرستان رشت)

پیش بینی صحیح گسترش آتش سوزی جنگلی موضوعی حیاتی در کاهش اثرات مخرب ناشی از آن است. آتش سوزی جنگل به عامل های متعددی ازجمله توپوگرافی، پوشش گیاهی و اقلیم بستگی دارد. در حال حاضر یکی از چالش های موجود در مدل سازی آتش سوزی جنگلی نحوه ارتباط آن با مشخصه های ایستا و پویای مکانی و زمانی مؤثر بر گسترش آتش سوزی ازجمله سرعت و جهت باد است. در این پژوهش، سه رویکرد مطرح در مدل سازی این پارامترها شامل کارافیلیدیس (karafyllidis)، برجاک (berjak) و پروجیاس (progias) بررسی و تحلیل شدند و اهمیت پارامترهای اندازه پیکسل و گام های زمانی تغییر وضعیت در اتوماتای سلولی مورد توجه قرار گرفت. منطقه موردمطالعه، محدوده ای از جنگل های بخش لاکان شهرستان رشت بود. ابتدا داده های توپوگرافی، پوشش گیاهی، سرعت و جهت باد جمع آوری و در محیط gis آماده سازی شدند. سپس سه رویکرد مطرح در منطقه موردمطالعه پیاده سازی شدند و با انجام آنالیز حساسیت مربوط به پارامترهای اندازه پیکسل و بازه های زمانی، میزان کارایی هر یک از طریق مقایسه جبهه آتش شبیه سازی شده با واقعیت و از طریق محاسبه ضریب کاپا، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که روش برجاک با طول ضلع پیکسل سه تا هفت متر برای مدل سازی گسترش آتش در مناطق جنگلی استان گیلان مناسب است.